ACCIDENTALLY IN LOVE (Tagalog)

Its seven oclock in the evening and Im here at Janessas Coffee Shop. I mustered up my courage to tell auntie about my dilemma.

”Ano?! ”

Bulalas niya matapos kong sabihin lahat. Magkatapat kaming nakaupo ngayon.

I nod and took a sip of my steaming long black coffee. ”Sana mahanapan ako ng sponsor kahit may mababa akong grade dahil kung hindi, mapipilitan akong bayaran ang school, o di naman kaya, ” Napa irap ako sa kawalan, ”V Company. ”

”Thats the answer! V company! ” shes almost shouting.

”Auntie! ” I disagree.

” Reyn- ”

” Auntie. ” I immediately cut off what she was going to say. I know what shes thinking. ” Auntie, you know I don want anything associates with that company. ”

Bakas sa mga mata ni auntie ang magkahalong lungkot at awa saakin.

”Reyna, its almost four years. ” Hinawakan nita ang mga kamay ko at hinimas iyon.

”Yun nanga auntie, malapit na akong matapos sa pag-aaral.I can stand proud in front of my dad. Malapit ko na mapatunayan that I can stand on my own, kahit wala ang tulong niya. ”

”Ikaw ang bahala Reyn,malaki kana at alam kong kaya mo na mag desisyon para sa sarili mo. Kahit noon paman, nung dumating kana sa poder ko, nakikita kong nagbago kana talaga.From a brat to a

self-reliant young lady. ”

”Thank you auntie. ” Napangiti ako sa papuring ibinigay niya saakin.

”Reyn, may isa pa akong sasabihin sayo ”

”Po? ”

”Please, wag mong isara ang puso mo para sa daddy mo. Kahit anong gawin natin, daddy mo parin siya.

Nagkamali siya, pero ikaw lang ang nag iisang anak niya Reyn, wala ng iba. ”

”Mommy, I want to go home and sleep. Im so tired. ” Pareho kaming napalingon ni auntie. Pakamot kamot pa sa ulo si Janessa na lumapit saamin.

Agad na kinarga ni auntie si Janessa. ”Reyn, aasikasuhin ko muna si Janessa ha. ”

”Okay. ”

Nakatitig ako sa hawak kong kape habang iniisip ang huling sinabi ni auntie. Naalala ko tuloy yun huli kaming nagkita. Umuwi ako noon sa mansion at nagkataong nandoon siya. Tinawag niya ako pero hindi ko siya pinansin. Hindi ko pa siya kayang harapin, kumukulo parin ang dugo ko kapag naaalala ko ang nakita ko noon.

Alas otso ng gabi nang magpaalam sakin si auntie. Mauuna naraw sila ni Janessa sa bahay. Hindi puweding lumalim ang tulog ni Janessa dito sa coffee shop dahil may pasok pa siya bukas.

Im currently polishing table two when I noticed that its raining cats and dogs outside. A luxury car parked outside caught my attention.

I sigh.I remembered daddy.I was in Senior High School then, grade twelve, when daddy taught me how to drive.I haven held a steering wheel in a long time.I don even own a cheap car right now.

Nagbukas ang pintuan ng driver sa luxury car na tinititigan ko. Lumabas mula doon ang lalaking naka jacket. Lakad takbo ang lalaki patungo dito sa pintuan ng coffee shop dahil sa lakas ng ulan.

Agad akong bumalik sa pwesto ko sa counter. Narinig ko pang tumunog ang decoration sa pintuan.

”Good ev- ”

Napipilan ako. Hindi ako kumurap. Bumalik siya, ang lalaking nag order ng beer. Nung draman naman kaya dala nito ngayon?

”Good evening sir, ” napaka lousy ko don.

Lumapit siya sa counter. ”Good evening. ”

Malamig nga ang panahon. Kasing lamig ng boses niya. Hes wet. I mean, basang basa siya sa ulan. Hinubad pa niya ang kanyang jacket at isinablay iyon sa braso. Nihimas himas niya rin ang kanyang basang buhok. Yeah, he did that in front of me.

”We don serve beer here sir, ” minabuti ko nang mag direct to the point.

He stared at me, of course I stared at him too. Lets see who look back first. Hell! Im half Aussie after all, siya lang ba ang may magandang mata?Syempre hindi.

”Long Black. ”

Habang nakaharap ako sa coffee maker at ginagawa ang kape, sinilip ko si Mr. Beer. Nakaupo siya sa table two, naka side view siya mula dito, nakapatong ang dalawa niyang siko sa table at nasa likod palad niya ang kanyang baba.

Kung titingnan mo siya halata na marami siyang iniisip.Kailangan yata talaga niya ng peace of mind, lucky for him walang ibang costumer, makakapag isip nga siya dito.

I pour the coffee in the takeaway cup and put a lid on it. A black vertical line on the cup catches my gaze. Its where I can put the customers name. I am so hesitant to ask him, his face is serious, he might even eat me if I bother.

A brilliant idea pop into my mind. Kinuha ko ang marker at sinulatan ang blankong linya. BEER.

”Long black coffee, ” sabi ko sabay lapag sa kape.

”I don want anyone inside. Name your price. ”

Alam ko na kung ano ang ibig sabihin niya. Okay fine! magbabayad naman daw siya e.

EXCLUSIVE. Binaliktad ko ang sign na nasa pintuan.

Hindi ko na kailangan magbantay, maghihintay nalang ako ng oras kaya naman umupo nalang ako malapit sa counter.

Nagbabasa lang ako ng libro, paminsan minsan sinisilip ko si Mr. Beer. Dalawang oras na and lumipas, pero mula kanina gang ngayon ganun parin ang posisyon niya. Humihinga pa kaya o?

I stood up from my seat when I heard the sound created by the decoration hanged on the door. Did someone come in? I turned.